برای استاد عزیزم

به یاد روی تو ای مهر آسمان امید 

همیشه هست به یاد، این نوای زیبا را 

معلمان به جهان صاحبان عشق و امیدند 

مباد آنکه بمانیم در فراق، عشق خدا را 

دوازده اردی بهشت ماه هزارو سیصد ونود

خمان( به زبان کردی یعنی خانم کوچک)

خمان هنوز به یادمعلم جوان روستاست.هنوز به خاطر دارد که چقدر به هم دلبسته بودند.  

گاهی وقت ها که دلش می گیرد ، جعبه چوبی کهنه ای را ازبالای طاقچه پائین می آورد. با   

دقت می نشیند، به پشتی تکیه می زند. با حوصله در جعبه را باز می کند. قلبش به تپش  

می افتد...

عصای سفید

از محل کارش خارج شد. چند ثانیه منتظر شد تا چراغ سبز شود.داشت از نور خورشید فرار می کرد. به سایه خنک دیوار رسید. راحت شد. آرام آرام راه می رفت. نگاهش به دختر جوانی افتاد که با عصای سفیدی جلوتر از او در حال حرکت بود.