امروز از دوستی پیامی داشتم : وبلاگتان بروز نیست ، آپدیت کنید لطفاً.
آپدیت بودن ، آپدیت کردن.
این روز ها خودم هم آپدیت نیستم. چه برسد به وبلاگی که زمانی دلخوشی بزرگم بود.
اندیشه های ساده در باب زندگی.
نام این وبلاگ هم خود داستانی دارد.
هر نوشته ای برایم یادآور خاطرات تلخ و شیرینی است که دوباره خواندشان مرا به دور دست ها می برد.
گاهی اتفاقی درزندگی آدم می افتد که همه چیز رازیر و رو می کند.
من هم دچار هستم.
دچار دلتنگی
دچار حسرت
دچار حس غریب تنهایی در غیاب عزیزی که دیگر در کنارت نیست.
فکر می کنم ،همیشه فکر می کردم، زندگی در عین سادگی و زیبایی ، سخت و تلخ می شود.
با تمام تلخی باید زندگی کرد.