نور

می بینمش به خواب 

با شاخه های نور 

پرواز می کند 

فریاد می زند 

آی آدم ها ..............

برق و شعر

بعد از مدت ها اولین پنجشنبه ای بود که در خانه بود و بیرون نرفته بود. احساس خوبی داشت. با خیال راحت از خواب بیدار شد. کسی نبود.. بدون عجله  در خانه می چرخید و کارها را انجام می داد.  نوبت به کار پایان نامه رسید.  پشت میزش نشست .

حیرانی

گاهی به خود می خوانی ام 

گاهی زه خود می رانی ام 

سرمست این حیرانی ام  در حالت خوف و رجا 

من عاشق شیدایی ام 

از درد و حرمان خالی ام 

در راه ایمان باقی ام در سایه ی عشق خدا 

پنجم خرداد ماه هزارو سیصد و هشتاد و هشت