ثروت، قدرت و کما ل گرایی در عشق از نگاه دانای روزگار من

عشق پدیده ای تکوینی است. یعنی اتفاقی است که حدوثش به پایایی و پویایی آن در بستر زمان بستگی دارد و گر نه به قول مولانا عشق هایی کز پی رنگی بود\عشق نبود عاقبت ننگی بود. این همان چیزی است که تمامی مقاومت‌های پیشین جوامع غربی را در برابر آزادی‌های فردی، به طور کامل از میان برداشته است. به بیان دیگر عشق مدرن نه یک مفهوم تجریدی و فرا زمینی، که مانند خود انسان ها، زنده و این جهانی است و به دلیل همین زنده بودن است که می ماند و می بالد و یا زرد می شود و می پژمرد.  

این جهان کوهست و فعل ما ندا ( مثنوی معنوی ، دفتر اول)

گر چه دیوار افکند سایهٔ دراز

باز گردد سوی او آن سایه باز

این جهان کوهست و فعل ما ندا

سوی ما آید نداها را صدا

زانک عشق مردگان پاینده نیست

زانک مرده سوی ما آینده نیست

عشق زنده در روان و در بصر

هر دمی باشد ز غنچه تازه‌تر

عشق آن زنده گزین کو باقیست

کز شراب جان‌فزایت ساقیست

عشق آن بگزین که جمله انبیا

یافتند از عشق او کار و کیا

تو مگو ما را بدان شه بار نیست

با کریمان کارها دشوار نیست

بی پروا

این دوری و نزدیکی

بودن و نبودن ها

وقتی که دلش با توست،

خوب است و تماشایی

بی دغدغه ، رویایی

انگار

هم آوایی

هر جای جهان باشد،

گو باش ،

چه پروایی...