مادرانه

سلام عزیزم.

 بایدمادر باشی تا احساسم را درک کنی.

باید مادر باشی تا بتوانی پا روی دلت بگذاری

و برای عزیزترین کست بهترین ها را بخواهی

و او  را از خودت دور کنی

تا سر و سامان بگیرد

تا زندگی کند

تا پاسوز مادر نشود

تا بعد از مادر همراهی داشته باشد

تا مادر دلش خوش باشد

تا مادر آرام باشد.

بدان هرجا که باشی

دور یا نزدیک

با هر که باشی  مادر به یادت خواهد بود.

مگر می شود عواطف را به فراموشی سپرد؟

مگر می شود قدم هایی را ناشمرده با هم پیمودیم از یاد برد؟

همه چیز باقی خواهد ماند.

یادت هست

صندوقچه ای داشتم.

می گذارمش کنج همان

می سپارمش به یادها.

برایت امید ، سعادت ، سلامتی ، آرامش و عشق آرزو می کنم.

با هر که هستی با جان و دل باش.

دوستش بدار

زندگی عاریتی، عاریتی است.

خودت باش.

با همان هیجان و شور و احساس

با همان مهربانی

با همان مرام و مسلک

خودت که باشی

او هم دوستت خواهد داشت.

چون لایق خواستن و دوست داشتنی.

برایت لحظه ایی سرشار از بودن آرزو می کنم.

همیشه می گفتم زندگی زیباست.

زیبایی هایش را دریاب.

فرصتی که یک بار از آن برخوردار خواهیم شد.

در این میان اگر گاهی یادی از مادر کردی کافی است.

قربانت- مادر

11 تیرماه 1393