روز اول مهر بود. جمعه ساعت هشت و بیست دقیقه شب. یکی از عزیزانش پس از تحمل سال ها رنج و سختی برای نفس کشیدن بی رنج و زحمت ، بالاخره در قاب عکسی آرام گرفت و با لبخندی پر از آرامش شاهد نفس کشیدن دیگران شد. جایش خیلی خالی بود. ولی این احساس که شاید از این همه تنهایی و درد راحت شده بود ، مایه ی آرامش بود.
هر جا ههست شاد باشه
همراهی ، همدلی ، هم فکری از ویژگی های عالی انسانی است که در شما وجود دارد.
ارادتمندتان هستم